Ömrün Tesellisi Şiiri - Ozan Erdoğan

düşün ki
son bir hamleyle tutunmuşsun geceye
tutulmuş gökte ay,
gözyaşına yansımış gülen yüzündeki
saklı kalan hüzünlerin...

işte o anda bir el,
bir dokunuş.bir bakış...
uzak,
belki bir daha hiç gelmeyecek
bir daha hiç görmeyeceksin.
ne zaman düşecek olsan hayatta,
hayata bir önceki tutunuşunu özleyeceksin...

böyle tekrarlanıp duracak hayat,
ince bir çizgi,
ne pişman ne memnun.....
ortada bir yerdesin...

ne kadar istesende,
göçmen bir kuş olamayacak
her geçen gün dönüp
bir önceki günü isteyeceksin...

çünkü,
mutluluğu azalan bir ömrün tesellisi,
geçmişte kalan an(ı) lardır...
platonik bir sevdadır geçmiş
susturulmuş kalplerde,
susacaksın...