Hüzün çökmüş gül bahçelerine
kara bağlamış mevsimin matemi var
Dallar çıplak, ağaçlar yalın ayak
ağaç dallarında altın sarısı hazan
rüzgârın tellerine dokunduğu yapraklar
nağmelerde acı ağıtlar yakar
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta