^^^^Ömrün Son Sefası^^^^

Gölgeleri uzadı bu akşam güneşinin
Bir martı soluklandı son günün kıyısında
Yapraklar uçuşuyor nedir gidiş sebebin
Sonbahar ayrılığın kaçıncı sefasında

Söyle narçiçeği esrarengiz renginle
Oturup tam altında konuştuk sevdiğimle
Pembe avuçlarında ellerim hep gülerdi
Hiç solmazdı bilirsin güzelliğin benimle

Ne kadar göreceksin ömrün göç telaşını
Kaç bahar eskitecek kırkı çıkmış yaşını
Çekinirdim tutmaya gül kokulu saçını
Bu zamansız ayrılık eller hep sefasında

Ayrılık sancısını çekeceksin içinde
Aşk acısı koşacak ömür boyu peşinde
Aydınlansın gül yüzün bir bahar gelişinde
Şimdi güneş zamanı çöller hep sefasında

Yine sen yanılmadın saçlara düştü aklar
İşte yoruldu artık eve giden yokuşlar
Bensizliği ne zaman anlayacak bu dağlar
Vakit sessiz değirmen günler hep sefasında

Zamanı harcamadım inan bir gün boş yere
Sevgileri dağıttım erdikçe hoş gönüllere
Ömür sonsuz değildir bülbül söyler güllere
Şarkıların sözünde diller hep sefasında

Rüzgârlar savururdu çocuk sarı saçları
Geçmezdi bu zamanlar sayardık hep yılları
Gönlümüzü yakardı çekemezdik aşkları
İçimiz de kor ateş yeller hep sefasında

Aynadaki solgun yüz niye yorgun bakarsın
Bıraksam bir gün seni ırmaklar da çağlarsın
Gece yalnız kalınca bu haline ağlarsın
Diller bitirdi sözü gözler hep sefasında

Yine terk etme beni yokluğuna dargınım
Çekip gidersen zaman tek başıma kalırım
Sonbahar da ayrılık artık son sefasında
Sahnede oyun bitti son rolüme ağlarım
Yaşayacak gün bitti kalır hatıralarım,

Nisan-2008