Ömrün Son Baharında Şiiri - Hasan Özünal

Ömrün Son Baharında

Ömrün son baharında çıktın karşıma,
Oysa, takvim yazılırken her günde sen vardın.
Bahar da gül, yazda güneş, kışta sen kardın.
Gönlümü tanıdığım ilk günden beri,
Alın yazım, kaderim, yoldaşım, sen bana yardın

Varlığın ruhumda bir parça, ayrılık ne ki
Mecnun, Kerem, Ferhat'ı kıskandırır bendeki sevgi.
Gönlümün sarayında yer yok senden başkasına,
Sevgi ve aşk az kalır, bir afet duygu bu bendeki.

Vuslat çeker gönlüm, seni çok özler bazen,
Sonra bakarım aynaya, göz bebeklerimde sen.
Yüz çizgilerim sana yazılmış şiir, bir farklı desen,
Dilimdeki her ah, sana bir hitap, hep senin besten.

Her kelime içinde yer alır adın, her harfte saklı,
Adı konulmayan bu duygular, zorluyor aklı.
Sevgime atılsa da binlerce ok, karalı aklı,
Bizim dünyamızda, bizden başka, her şey yasaklı.

Dünyada var mıyım, yok muyum, belli belirsiz,
Seninle varlığımdan ise kalmıyor bir iz.
Bu tek ruh olmuş bir hayatı yaşıyoruz ya biz,
Kimsenin sahip olamadığı tüm dünyaya sahibiz.

Her nefesime, sanki senin kokun sinmiş,
Her nefesimde sen varsın, nefesin benimmiş.
Ömür defterimde, senden başka her şey silinmiş
Galu belada bu hüküm, ikimize bir verilmiş.

Hasan ÖZÜNAL
Karaman 2022