Ömrün İzleri Şiiri - Fatima Ahmet

Kelimeler tarumar,heybemde taşlar kaldı
Yüreğim yorgun halde,acı takışlar kaldı.

Meltemde savrularak,hayelle yol bulmuşum
Zamanın devranında ,kaç mevsim kışlar kaldı.

Vefasıza dost deyip,ömrümü bölüşmüşüm
Çehremi ayaz vurmuş,gözümde yaşlar kaldı.

Kendi gönül dalımı,ben kendim incitmişim
Dilsiz kırgınlıklardan,çatıklı kaşlar kaldı

Derdi içini yakıp,merhemi demde bulan
Tövbesiz ömür süren ,nice ayyaşlar kaldı

Kurduğum hayelleri sonbaharda savurdum
Viran olmuş yuvamda, ağır telaşlar kaldı

Bahçemde çiceklerin,derdi ile yanarken
Bülbülü ürkütmüşüm,avcı baykuşlar kaldı.

Yaşantımdan birhaber,mantığı körermişler
Mevzuatı bilmeyen ,akılsız başlar kaldı

Onca geçen günleri,dalında çürütmüşüm
Nice kazanamadığım,yarım savaşlar kaldı

Soframda otutturup,tıka basa doyurup.
Doyumsuz midelerin,önünde aşlar kaldı.

Kışın fırtınasında, baharımı beklerken
Dalıma yuva kuran,yaralı kuşlar kaldı

Zifiri karanlıkta,uğursuzluk çökerek
Zihnimin yollarında, fecri yakışlar kaldı

Kaderimi yazan Hak , ömrüme atar imza
Hikayemi yaşarken, giz dokunuşlar kaldı

...Fatima Ahmet...
..Tercihi bent...