Ömrün Hazanı Şiiri - Hüseyin Turhal

Yeşiller çekildi, sarardı bağlar,
Güneşten yüz çevirdi yüce dağlar.
Gönül yarasını kim sarıp bağlar?
Hoş geldin, ey hüzünlü sonbahar.

Ağacın üstünde kalmadı yaprak,
Düşenler altında kaldı hep toprak.
Sanki bir ah edip, ey fâni ırak,
Bu dünyada her şey gelip de geçer.

Yağmur başlar, ince ince döker,
Gözyaşım dereler gibi akar.
Hasretin ateşi içimi yakar,
Giden gençliğime içim titrer.

Kuşlar toplanır, yola koyulur,
Gurbete düşmek ne zordur, bilinir.
Her esen rüzgâr bir sırrı fısıldar,
Yine de gönlüm baharı seçer.

Âşık TURHAL der ki, vakt-i hazandır,
Aşk ile yananlar hep kazanandır.
Bu ömür dediğin bir kısa handır,
Gelir bir gün, o gülüşü içer.