Ömrün Çetelesini Tutmaya Dair

Kızıl olurdu tüm haşmetiyle gökyüzü
Daima beklenen müjdeci kuşların karaltıları
Belli belirsiz siyahlıkları yutuyor cevval bulutlar
Kurumuş bir yaşlı ağacın eteklerinde koyu hayaletler
Bazen dün bazen bugün sağılır göz yaşlarımızda
Biz derununda dertler demlemiş yoksul üstatlarız

İnce ince yağardı yağmur
En deli anlara büyük yalnızlıklar katardı
Akıl zaten olmaz bir yokluğun kölesi olmuş
Zaten kahırlı şimşeklerde yıkanmış bahtımız
Mekanı zulden uzak terennümlere boğduk
Vaktinden evvel hayalin zuhurundan doğduk

Yıldırımlar tetikçisi kabusların hiç eksilmeyen
En sinsi duygularımızı açan göksel elektrik
Batakta kıldan bir kurtarıcı oluvermiş dünya
Ezberimizde kul olmanın acizliğine inadına isyan
Gafletin şahadetine doldurulmuş kadehlerle avunuruz
Işığı yok mekanımızda avare naralar savururuz

Çılgın bakışlarla ruhu yakalar deniz
Ki dalgalar muhtelif duygulara gebe
Gemiler hisleri sürükler ufukta nokta olur
Lakin biz ne derin manalara boğulmuşuzdur
İskelelerde akşamın sırrını yakalamak isteriz
İsteriz âna karışmak,bermutat lüzumlu muratlar dileriz

Dokundu mu yakardı güneş tenimizi
Çöl fırtınalarında acemi gezginlerdik biz
Fakat ne yalın giysiler kuşanmıştık umutla
Biter belki kızgın kumların azgın taneleri
Elbet şahikalarında ziynet barındıracak dağlar özleriz
Ulaşmak ki bütün emelimiz bu vech üzre yoğrulmuş

Mehtap salınırdı öylesi dalgın bakışlarla
Bir Osmanlı gecesi yaşatırdı gönüller şen
İster dost pencerelerde keyfe keder bir şarap
İster kandiller süzülür en eski zamanlardan
Bir muhabbet bir meclis koyuver gitsin
Kendi alemimizden kem gözler çekinsin

Hayallerimizi ömrün sokaklarında gezdirmede rüzgâr
Şimdi közünde yıkamalı canı işte tam vaktidir
Elveda bütün ahbaplar dizilmiş hatıralar yoluna
Vezinlerinde rüyalar dolaştırdığımız şiirlere elveda
Galiba beden esir olmuş bitap ruhsa çaresiz
Ne dünyada bir eser kalmış ne de mezarda bir iz

Mart 2008