Ömrün Şiiri - Celal Işık

Geçti baharla yaz, yıl güze döndü,
Coşkun akan seldi duruldu ömrüm
Yürek yangınımın o közü söndü.
Külleri başıma, savruldu ömrüm.

Bir can idim,bunca canlar içinde,
Sual idim çok sualler içinde,
Seyyah oldum gezdim özüm içinde,
Özümü bulmaya yetmedi ömrüm

Bir günün hesabı bir güne uymaz,
Bugünün yarına tekrarı olmaz.
Şu hayat nöbeti sırayı şaşmaz
Biri başlar biri noktalar ömrün.

Celali ne gerek var,bu kadar söze,
Gerçek uzak değil,bir gören göze,
Karun da sarılmış,bir arşın beze,
Eninde sonunda bitiyor ömrüm.