Ömrümüzün Hikayesi Şiiri - Aziz Akgün

ve doğdu insanoğlu
açtı gözlerini dünyaya
nedense korktu birden
başladı ağlamaya

kimse bilemedi
bu gözyaşları neden
'bebektir ağlar' dediler
unuttular
doğarken yürekleri dağladığını
zaten ona da unutturdu hayat
doğarken ağladığını

koynuna verip annesinin
emzikler tıkıştırdılar ağzına
ve çaresiz insanoğlu
başladı yaşamaya
.............................

önce emekledi insanoğlu
iki kol, iki bacak
ne zaman düşse yere
bekledi bir el kaldıracak
ve hep geldi beklediği el
ve özlediği o kucak
minik kafasında bir garip düşünce
ansızın dudaklarından döküldü iki hece
'anne' dedi
sustu...
ilk kelime ilk arkadaş
insanoğlu konuştu...
...............

aylar ayları kovalarken
yürüdü insanoğlu
iki ayağa durdu güneşe karşı
şaşırdı yağmurlara
sevdi rüzgarları
ne zaman rüzgar çıksa
süzüldü gökte uçurtmaları

hep korktu gecelerden
ve zor bilmecelerden
aklı karışıp çoğu zaman
anlamsız sorular sordu
tatlı rüyalar görüp boyuna
yelken açtı
masallar koyuna

hayat döktü önüne oyuncaklarını
ve insanoğlu
kapıldı gitti bu oyuna...
..........................

derken genç bir fidan
adı bende saklı insanoğlu
bıyıkları başlarken terlemeye
baharla çiçeklere kondu arı
ve kaçınılmaz son
aşka düştü yolları...

kocaman sevdasını
sımsıkı tutup ellerinde
harmanladı yüreğini
bahar yellerinde

'güzel şeymiş sevmek' dedi birden
ve gariptir
ağladı sevdiğinden...
.....................

birer birer düşen takvimler
zamanın geldi dediler
ve resmileşen sevgiler
insanoğlunda belirdiler

hayat tozpembe değildi artık
eş, çocuk, sorumluluk
geçim derdi
varlık ve yokluk...
ve nereden çıktıysa
her akşam o garip yorgunluk

birşeyler seziyordu insanoğlu
tükeniyor muydu acaba
upuzun yolu
saçlarına yavaş yavaş yağan
kar mıydı
yoksa ansızın yakalayan bir dolu
hem hülyasını da yitirmişti geceler
geceler sabaha zor çıkıyordu
geceler baştan başa korkulu
...............

artık anladı ki insanoğlu
ardında kalan sadece güzel hatıralar
bıraktığı masal koyunda
hayat son perdeyi
çoktan açmış bu oyunda...

ıslandı boşluğa takılan gözleri
sordular yaşlı adama derdini
söylemedi...

ve sustu öylece
dindi bir fırtına
tükendi bir ömür böylece,,,,,,,,