o geniş ovada
rüzgara karışıp koşan şey
benim hüznümdür
o geniş ovada atlarla kuşlarla
rüzgarlarla yarışırdık bizim arkadaşlarla
ve şunu bilirdik hep bizler ölümlüydük
- peki neden yarışırdık? -
sırt üstü uzanıp o geniş ovaya
gökyüzüne bakardık
ordan ağan atlılara
ve konuşurduk dünyayla
akşam sözlerimizin altını
kırmızı bir kalemle çizer gibi inerdi
üzerimize ömrümüzü ezerdi
biz bunu bile bile
bizim arkadaşlarla inadına
bakardık gökyüzüne
bildiğimiz bunlar değildi elbet
biz çok şey bilir
çok şey söylerdik
salt bu yüzden
çok görüldük dünyada
bizler gökyüzüne baktıkça
deliliğimiz artar
içimizden bir şeyler
buharlaşıp uçar
miğfersiz kılıç kuşanmış
savaşçılar gibi cesurduk
gökten ağan atlılara
karşı dururken
ey nas
ben içimden akıp giderken
aha size son sözüm
'sizlerde ölümlüsünüz
beni duyun
iyi mi? '
2003
Kayıt Tarihi : 11.12.2009 09:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!