Ömrümüz Şiiri - Yakup Çiftçi

Ağaçlar gibiydi ömrümüz
Kimimiz yağmur ormanında
Kimimiz bozkırlarda
Kimimiz özenle bakılan bahçelerde
Kimimiz kaldırım kenarlarında

Hepimiz toprağa tutunarak büyüdük
Kimimize su şefkatle verildi
Kimimize kovada kalan döküldü
Kimimize damla damla serpildi
Kimimize yaradan yetişti

Ama büyüdük serpildik ve yaşadık
Zaman rüzgar gibi savururken bizi
Ayakta kaldık yıkılmadık

Kimimizde aşkın isimleri kaldı kazınarak
Kimimizde dilekler istekler bağlanmış kumaşlar
Hepimiz tattık sevmeyi sevilmeyi
Kimimiz karınca dokunuşuyla
Kimimiz sevecen bir kucaklamayla

Yıllar akıp giderken üzerimizden
Kimimiz meyve verdi
Kimimiz gölgesiyle serinletti
Kimimiz göğe yükselirken
Kimimiz serpildi

Büyüdük yetişttik
Dal dal yaprak yaprak
Zamanın getirdikleride oldu
Götürdükleride

Kimimiz meyvesiyle besledi
Kimimiz zehirledi
Kimimizin dalını kırdılar
Kimimizinkiyle salıncak yaptılar

Bir ağaç gibiydi ömrümüz
Ama hep bir umudumuz vardı
Özgürce büyümek
Yükselmek
Güneşe değmek.