Ömrümün Zemherileri Şiiri - Mehmet Çoban ...

Göğün kükremelerine inat, uçsuz bucaksız gökyüzünden
Hiçbir yıldız akıp yereyüzüne dökülmesin
Fırat kadar, Dicle kadar sevdiğim
Her bir yıldız bende birer hülya
Her biri yıldız bende
Birer dünya
Gözleri yarınlara ışık yakan
Çocuklara birer umut
Yalın ışıltılarıyla beni büyüleyen
Yıldız, yıldız ışıldıyan
Her bir yıldız
Ucu bucağı olmayan
Ruhumun
En derin yerinde
Bana
Gün doğuşudur
Dünya
Bana
Kâbus
Yattığım zindanın
Dört duvarına sinen
Kopkoyu sessizlik
İçimde bir yara
Bir yanda
Hücremin taşduvarlarından
Küf kokan çürük elma kokusu
Sardı bedenimi
Diğer yanda gecenin karanlığı
İçimi kemiriyor
Mümkün değil, bu halle gülmek
Farkında bile olmadan
Ayıpsız
Aşikâre
Her biri bir kurşun gibi olan
Gözyaşlarım yanağıma
Süzülürken
Bu gece
Karanlığın bağrında
Feryadımı duyacaksın
Güneşin
Doğduğu yerde
Bu gece
Yalnız bir ölüm, ebedî bir yas
Ayrı bir gazap, ayrı bir ızdırap olmuş
Uzaklara çağırıyor
Beni
Çağlıyorum
Bir bilinmeyene doğru
Vurmuşum sırtıma
Bir kere
Görülmemiş bir hışımla
Kürt dokuması
Kavgamın şark desenli
Heybesini
Taksit, taksit içime dökülen
Ölüm sancısıdır
Bu gece
Acım
Hiçbir acıya benzemiyor
Martıların gözyaşlarına boğulan Denizlerde günü, geceyi bilmeyen bir acı ölümdür bende

Bu gecede; hiç bir şeyi umursamayan bir çığlık doldu içime
Çığlıklarımla parçalan uykularım
Bende işkence
Hüzünlü yalnızlığım
Yoksulluk gibi
Kâbus bende
Çok bekledim konuşuruz diye
Acım
Tenezzül edip
Çehreme bakmıyor bile
Kızıl mı kızıl kor ateşe
Benzeyen
Çaresizliğimin izleri
Çöreklenmiş gözlerime
Sessizce
Sınırları zorlayan
Kıvrım, kıvrım
Korku dolu kötü haller
Sardı
Güneşi görmeyen
Demirden kör penceremi
Suskunluğum
Sessizliklerim
Çare olmadı
Bahar görmeyen ömrüme
Ömrümün zemherileri
Birer acı
Birer yıkımdır
Bende
Ateş düşen yüreğimle
İsyan ediyorum
Zülme
Sensizliğe
Bu kavgam
Sevgi kavgası, özgürlük kavgasıdır
Ümitlerimi bitiren zıkkım, ağı dolu her karanlığa karşı

Yüreğimde fırtınalar estiren, içime acı döken her yanı karanlık
Göğün homurtusuna bulaşan
Derdime çare olmayan
Utanmazlığadır
Benim kavgam
Her soytarı kahkahasınadır
Kavgam
Emek düşmanlarınadır
Benim
Bitmeyen bu kavgam
Ölüm kucağında
Acım
Bir iniltidir dilimde
Yaşamak için direnmektir
Bu kavgam
Savaş değil
Barış kazanmaktır
Kavgam
Gayem
Güneş'i alnından öpmektir
Biriktirdiğim acılarımla
Soysuzlar tezgâhından
Ölümü öldürerek
Şafağa koşmaktır
Kavgam
Kör karanlıkla
Felek ile kavgam var
Bir yanınımda zalimler
Diğer bir yanımda zulüm, acı var
Ama bir gün narin yeşil bedenleriyle
Yemyeşil tomurcuklar filizlizlenecek sol yanınımda

Mehmet Çobanoğlu
10.04.2022
İstanbu