Ömrümün Var'ı Anam, Şiiri - Erdal Toygun

Ak yazmasını arkadan bağlayanım;

Doğururken acılara gark olanım,
Doğduğumda, sevinçle ilk bağıranım,
Düşüp ağlarken, benimle ağlayanım.
Uykumda altıma höllük bağlayanım,
Nöbet tutup, gece uykusuz kalanım,
Acıktığımda, çaylı-ekmek dadağım.
Ömrümün var’ı anam, cana yakınım…

Üç etekli, sim şalvarlı, al fistanlım;

Kızılay sünnet ederken ağlayanım,
Askere giderken kınasın yakanım,
Babamın yokluğunda baba olanım.
Elime diken batarken sızlayanım,
Bacımın düğününde ağıt yakanım,
Sevincimi, kor öfkemi, paylaşanım.
Ömrümün var’ı anam, cana yakınım…

Mavi boncuk mor patikli, şal çoraplım;

Dua edip sırtımı sıvazlayanım,
Karın ağrılarımda sıcacık kant’ım,
Bizi doyurup, kendisi aç yatanım.
Kuru ekmeğime her daim katığım,
Çaresiz ağrılarımda tek ilacım,
Yüreğimi ölçüp, leçekler saranım.
Ömrümün var’ı anam, cana yakınım…

Taba renkli yün hırkalı, peştamallım;

Açık bahtım, her şeyim, kolum, kanadım,
Dizi sızlayanım, nur yüzlü, ak saçlım,
Karşılıksız sevgi hamalım, muradım.
Umutlara ilkbahar, doyumsuz yazım,
Öfkelerde sonbahar, nefrette kışım,
Balalarına hanım Ağa, sultanım.
Ömrümün var’ı anam, cana yakınım…

Siyah iskarpinli, mantolu, atkılım;

Süt gibi ak geleceğim, alın yazım,
Bir garip sevdalarıma barınağım,
Başı dik, bir kanadı suda olanım.
Benim bilirkişim, akıl danışmanım,
Bitmez, tükenmez dertlerime ortağım,
Kutsal emanetim, baba yadigârım.
Ömrümün var’ı anam, cana yakınım…

Düşündün mü yokluğunda ne yaparım?
Vefa timsali, hayata bağlayanım,
Biliyorsun yoktur tutunacak dalım,
Ömrümün var’ı anam, cana yakınım…

Hazır değilim sensizliğe, baş tacım,
Aklımdan bile geçirmeğe, korkarım,
Ömrümün var’ı anam, cana yakınım…

Metanetli, dirayetli sabır taşım,
Ömrümün var’ı anam, cana yakınım…

Ömrümün var’ı anam, cana yakınım…

02.03.2007 - İzmir