Ömrümün Törpüsü Şiiri - Ramazan Özdemirr

Doğu ekspresi makinisti
Gelişini müjdeliyordu
Gece yarısı
Üçüncü vagonda
Bir kız belirdi
Saçları altın sarısı
İnce parmakları perdeleri aralarken
Gözleri kayıbın peşinde
Acaba burası neresi
Hangi mevsimin çocuğusun
Hangi baharın gelini
Ömrüm raylar arasında
Can çekişiyor
Ya usanırda perdeden
Çekerse elini
Dursana zaman
Yıkılsana Kızılırmak köprüsü
Bir gece yarısı misafir oldu
Ömrümün törpüsü
Bana ne taşın sertliğinden
Hangi türkü çalsan onu dinlerim
Aldırmam gökyüzünün esmer rengine
Kırmızı dudaklarla beyaz tenin
Ömrüm idam sehpasında
Ya usanırda
Çekerse perdeden elin
Su götüren yağız olan
Sen hangi baharın çocuğusun
Hangi mevsimin güveysi
Taşı sıksam suyunu çıkardığım
Yirmili yıllarım senin olsun
Ben yine merdivenleri çıkar
Zili çalmadan geri dönerim.
Sen mutlu ol yeter ki
Ben razıyım
Uzaktan da severim
Dursana zaman
Yıkılsana Kızılırmak köprüsü
İşte gidiyor ömrümün törpüsü