Ömrümün Sonbaharı Şiiri - Ceylan Noyan

Ömrümün sonbaharında mazi geçti gözümde,
Nice duygular yaşandı eser kalmadı hiçbirinden.
Her andığımda sızlar yüreğim;
Koskoca yılları dertlerle nasıl tükettim!

Şimdi yaşlı bir ağaç gibiyim,
Ömrümden hergün bir yaprak düşüyor.
Gözler gençliği arıyor...

Artık yalnızım, puslu, soğuk.
Odamda bir köşede,
Dökülüyor damla damla gözyaşım.
Anılarımla başbaşa,
Son yaprağın düşmesini bekliyorum.
Hatıralar tek arkadaşım...