Ömrümün Son Günleri Şiiri - Namık Kemal ...

Ömrümün Son Günleri

Gördüğüm bir tek pencere
Pencerenin gökyüzünü gören aydınlığı
Ayaklarım artık beni taşımıyor
Özgürlüğüm başkalarının kollarında

Ömrümün geçen günleri hatırına
Yaşamak gerek yaşıyorum bir solukta
Görebildiğim aydınlığı güneşin
Arada bir kuşlar var rüyalarımda

Yolların nasıl yüründüğünü unuttum
Koşabiliyorken çocukken koşmuştum
En son çıktığım merdivenlerin ardında
Bir uzun yoldu yaşadıklarım

Gördüğüm bir tek pencere
Soluduğum havanın verdiği güçle
Gökyüzü bakabildiğim tek yer
Yaşadığım ömrümün son günleri

Namık Kemal ÜLKÜ
Şubat / 2008

(Yaşamın son günlerindekilere saygılarımla…)