Ömrümün Son Demi Şiiri - Vehbiye Yersel

Ömrümün bu son demi,böyle mi olacaktı.
Goncalar açılmadan sararıp,solacaktı.
Neden hep beni bulur,istemediğim haller,
Bir yaram kapanmadan,neden diğeri başlar.
Evimizin çiçeksiz,bahçeye dönüşünü,
Dünyaya değişmezdim,kızların gülüşünü,
Aklımdan geçirmezdim,hayal etmezdim,bile.
Sabrım fayda etmedi ne de çektiğim çile.
Alnımıza yazılan gerçekleşti en sonda,
Mutlu olamadım,bu da varmış kaderde.
Ölmeden ölmek varmış,bunu da gördü gözüm,
Taşa geçti,kafalara geçmedi,bir tek sözüm
Olanlar bana oldu,kaldım yalnız başıma,
Giden de,kalan da bakmadı göz yaşlarıma
20 Haziran 2004