Ömrümün hangi noktasındayım
Yaşamanın pahası düşmüş omuzlarıma,
Kader mi diyelim acaba buna,
Kaderini kendisimi yaratır insan,
Avuçlarımı sana açıyorum allahım,
Gönlümdeki ateşi alma benden,
Tutunduğum dallar çoktan kurudu,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
'Böyle olmadım ben hiç,
Gözlerimi tavana dikip figürler çizmedim,
Okyanusları bir çift göze sığdırmadım,'
Bunu yaşar tüm sevenler... Ne güzel ifade etmişsiniz... Tebrik ediyorum! Yine beğendim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta