Mevsimin Adı Sen Şiiri - Özdemir Aydın 2

Mevsimin adı sen olunca,
Baharımda gelincikler açıyor.
Yazımda karanfiller,
Kışımda kardelenler açıyor.
Ne zaman bana gelsen,
Yolların gül kokuyor.

Mevsimin adı sen olunca,
Ömrümün mealini okuyorum.
Yüzyirmidörtbin alemle seni seviyorum,
Yüzyirmidörtbin dilde ismini zikrediyorum.
Ben seni yüreğimle seviyorum,
Geceye inat, yastığıma kokunu sürerek uyuyorum.

Mevsimin adı sen olunca,
Ellerimde sarı çiçekler açıyorsun.
Ne zaman seni eğilip koklasam,
Teninin kokusunu yayıyorsun.
Ne zaman elim saçlarına uzansa,
Buklelerinde laleler açıyor.
Ne zaman dudaklarında nefesini koklasam,
Cennetten rayihalar dudaklarıma bulaşıyor.

Mevsimin adı sen olunca,
Ben beş mevsim bahar yaşıyorum.
Ne zaman seni düşünsem,
Kirpiğimden bir sen, bir sen daha düşüyor.
Ne zaman seni düşünsem,
Kalbim yerinden çıkıyor,
Bedenim buz kesiyor,
Nefesim üşüyor.
Ne zaman seni düşünsem,
Dudaklarım titriyor.

Mevsimin adı sen olunca,
Sen İbrahim,
Ben İsmail oluyorum.
Ben sana kurban,
"Seni seviyorum" diyerek,
Bir kez daha kurban oluyorum.
İsmin sır,
Sen kalbime müsemma,