Ömrümün Finali Şiiri - Herdem Ankara

Ömrümün Finali

Soluyorum akşam sefası gibi
Boynum bükülüyor gün ışığıyla
Hasretinle nefes alıyor,
Özleminle can oluyor,
Sevginle kan olup akıyordum damarlarımda
Bir muhabbetti ismin yüreğimde
Dost meclisinden kalan
Kopup giderken sen
Uçan balona bağladım umutlarımı
İçindeki helyum ne kadar yeterse o kadar havalanacak
Sonra biz gibi suya düşecek hayallerimizle

Hayallerden gelen sözcükleri birleştiriyorum
Kırk yama olan yüreğimde
En büyük yarayı nasıl yamayacağım
Köşkerin ustalığını istiyorum sadece
Çarık diker gibi dikip
Bir araya getirmek için yüreği
Demircinin ocağını istiyorum sadece
Can suyu vermek için yüreğe

Hayallerim ağlıyor
Yarınsızlığa dem tutan yüreğimle
İsyanlarımı haykırıyorum sessizliğimle
Sevdamı anlatmak istemiyorum kimselere ama kalem
Biliyor dile gelsem neler anlatacağımı
Biliyor dile gelsem mürekkep yerine kan olup akacağımı
Tüm zarafetiyle izliyor kalemle olan çekişmemizi
Beyaz gelincik
Adı bende saklı olan hayal kızıma sarılıp, sarılıp ağlıyor
Buruşturulup atılmışçasına iç çekerek
Günden geceye geceden güne aktarıyor dertleri
Ne gece kabul ediyor dertleri
Ne gündüz aydınlığa çıkarıyor düşünceleri
Kararıyorum,
Kıvranıyor
Soluyor ve ölümü arzuluyorum
Ömrümün can çekişen finalinde

HERDEM
08/05/2013
18:13