Ömrümün Baharı Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Güneşi, mehtabı, yıldızları anımsatan bakışın
Yağmursuz geçen kurak mevsimde
Suyun toprağa
Toprağın suya olan
Hasrete dönüşmeden
Bende
Ölüm düşmeden
Şu yangın yerine dönüşen
Can evime
Aya benzeyen gülüşün
Düşlerimin
En koytu yerinde umut çiçekleri açarken
O sevgi o sıcak dolu bakışların yağsın üstüme

Bakışları her kelebeğın kanadında çiçek aşkı
Gülüşü güneşin ışık kaynağı
Varlığı her şiire hayat olan
Her bir kirpiğine
Ayrı isim verdiğim
Bir yanağı Zivzik narı
Diğeri kudret
Dudakları napolyon kirazı
Uzat bana o narin ellerini
O gözlerinde görmek istiyorum yıldızları, güneşi

Tutundum cennet-i âlâyı anımsatan bakışına
Sevinçle, özlemle uçuyorum
Umuda
Özgürlüğe
Mutluluk getirecek yarınlara
Dağ
Taş
Gök kubbe
Yıkılıyor olsada üstüme
Bu kısır döngü yaşamda
Acı, keder dolu
Dünyada
Güneş oldun
Can oldun bana
Gonca-gonca çiçeklendin
Dal gibi
Yayla gibi
İzzin ver, gözlerin kalsın gözlerimde
Her ne yana dönsem, ırmak ol ak şu yüreğime

Bahar renginde ıhlamur çiçeği gibi kokan tenin
O güzel gözlerin, bakışların
Ömrümün ilk sabahı
İlk günü
Yaşam kaynağım
Kanatlanıp uçan
Masmavi göğe doğru
Beyaz bir güvercinin kanatında
Sen varsın yanımda, ben yanında
Ne olur al beni kollarına, ömrümün baharında

Mehmet Çobanoğlu
02.05.2019
İstanbul