Ömrümün baharı Şiiri - Tunahan Yiğit

Geçiyor işte ömür yine koşuşturuyor çocuklar
Sokağımdan abartı egzozuyla geçen serseriler var
Bense balkonum da izlemekteyim alemi
Tasavvur ediyorum şimdi onun halini ailesini
Mutlu muydu acaba vardığı garip handa
Seçtiği şatafatlı villarda mülk için aşkı harcayanlarla
Oturmuşum şuan virane balkonum da düşünüyorum
Bu ömür böyle mi geçmeliydi anlam veremiyorum
Yaşamın sırtıma yüklediği çuvallara bakıyorum
Tecrübe denilen şey acı çekmek miydi yoksa tevekkül etmek mi?
Bunu okuyan kişi sende düşünüyorsun ama sadece bununla yetiniyorsun
Yetinmekle kalmayıp yaşlı nasihatleriyle aklını bulandırıyorsun
Hayat senin hayatın kimsenin tecrübeleri senin hayatın da yer bulmasın