Zemheri ayına döndürdün ömrümü
Saçlarımda bir tel siyah kalmadı
Tipi boran tuttu dört bir yanımı
Ömrümü yedin bitirdin benim
Çok laflar yuttum bal niyetine
Zehir zıkkım kattın afiyetle
Hile katmadım gönül köşküne
Ömrümü yedin bitirdin benim
Sabır taşı olsa benim yerimde
Tükenir sabrı dünden çatlardı
Vurdun beni can elimde
Ömrümü yedin bitirdin benim
Ne acılar sığdırdım kırk küsür yıla
Verdiğim emekler burnunda gele
Fizana kadar giderdim seninle
Ömrümü yedin bitirdin benim
Yaptıkların yanına kar kalır sanma
Ben yandım ama bari sen yanma
Dipsiz kuyulara dalıpta çıkma
Ömrümü yedin bitirdin benim
Derdimi söylesem anlarmı dağlar
Belki insafa gelir vicdanı sızlar
Bu kıvılcım BAYIR senide yakar
Ömrümü yedin bitirdin benim
Kayıt Tarihi : 7.11.2019 12:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!