Ömrümü verdim. Şiiri - Fehmi Tazegül

Yıllarca hep çalıştım ben süründüm.
Fakirleri yoksulları emekçimi sevdim.
Küçük yaşta annesiz babasız kaldım.
Hiç bitmiyor benim bitmeyen çilem.

Dışarılarda kaldım yedim soğuk ayaz.
Ömrüm geçmiş saçlarsa olmuş beyaz.
Ne kışım olmuş ne baharım nede yaz.
Hiç bitmiyor benim bitmeyen çilem.

Bir birine benzemezki herkesin huyu,
Burnumdan getirdiler içtiğim suyu.
Önüme çıktı hep derinden bir kuyu.
Hiç sitmiyor benim bitmeyen çilem.

Fehmi.
Bazen agladım gece uykusuz kaldım.
Çektiğim acılarımı kederi içime attım.
Kimseleri hor görmedim nede sattım.
Hiç bitmiyor benim bitmeyen çilem.