Ömrümü Heba Ettim Şiiri - Kemal Berk

Canıma kastetmiş de, bilmeden o güzeli
Kandan o elbiseyi, hediye diye giydim
Düşünmeden sonunu, gönül sevdi ebedi
Canımın içi diye, ömrümü heba ettim

Bedeniyle yüzüyle, sahte olan sözüyle
Yüreğimi kandıran, edası işvesiyle
Gözleri kamaştıran, hayalde gülüşüyle
Beni benden alırken, ömrümü heba ettim

Güzellik başa bela, yürekler namert ise
Güzelliği şehveti, zul veriyor herkese
Kürkünün güzelliği, içinde hilesiyse
Yüreğimi yakarken, ömrümü heba ettim

Bu nasıl murad almak, aşkları üç gün sürer
Heva ve hevesleri, bitince yılan türer
Başımın eti yerken, göğsümden geri iter
Kavgasız gün geçmezken, ömrümü heba ettim

Şu dünyanın aşkına, gönül verip yananlar
Sandılar ki baki'dir, aklınca hep kananlar
Geçici bir sevdaya, mezarlıkta bakanlar
Can evimden vururken, ömrümü heba ettim

Gerçek aşkı arayıp, her nesneye bir baksam
Sevgileri sonsuzdur, sevdalanıp bir aksam
Gönül görüp diz çöksem, yüreğimden bağlansam
Allah'a olan aşkla ömrümü heba ettim

Kemal'eren/Kemal Berk