ÖMRÜMÜ ÇALANLAR...
Sevmeyi öğretti bana yıllar
İnsanlarsa hep ağlamayı..
Rüzgara tutulan yaprak oldum
Attılar beni oradan oraya...
Hem beni, hem ömrümü çaldılar
Peşi sıra sürüklendim yılların
Tozlu, topraklı uzun yolların
Alaca belece olan samur saçların
Dökülen, saçılan bunca umutların
Hepsini benden alıp kaçırdılar
Göz göz olan yürek yaraları
Dinmek bilmeyen gönül sancıları
Umutla diktiğim ağaçları, dalları
Gönlümdeki açılmamış goncaları
Tayfun gibi yıkıp parçaladılar
Yarış ettim geçen yıllarla, aylarla
Dönüp de baktığım mevsimlerle, günlerle
Koşup da yetişemediğim, umutlarla
Hele verip de alamadığım sevgilerle
Beni anılarla koyup tek tek kaçtılar..
Suat TUTAK
20.02.1978 – SÖKE
Kayıt Tarihi : 30.1.2008 12:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgiler....
TÜM YORUMLAR (1)