Ömrüme Yazılmış Bütün Şiirler

Ömrüme yazılmış bütün şiirler
Ne hüznün saf acısında bir dörtlük
Ne lirik bir bakış, ne vezinsiz onlarca tümce
Nice akislerin kestiği bir yüce karanlık
Ve aşk diye gerilen bütün cümleler
Motifli hiç bir hece
Ve hiç bir dizede aşkın kendisi yoktu.
Duvarları küf ve ömrü rutubet içinde
Bir dal parçası gibi sürüklenen bedenin
İçine yapışmış bir asalak, bir ölüm
Ve ben
Bütün kâbuslarımı onunla gördüm.
Ne derece güler yüz, hangi vehimde
Unuturmuş insan kendini
Bir başkasının yumuşak göğsünde
Kaç defa bahtını yırtarak
Kaç defa çekilir işkenceye
Zamanı durduran biliyordu
Bu azabın bütün hikâyesini.

Hani maddenin simyacısı varda
Cümlenin büyücüsü değil mi şair?
Hani efsunlu bütün duygulardan
Bir kaç sihri araya serpiştirse
Kurtulacak sanmanın o dize delisi
Hani o mutlu, o yüce şair?
Yok işte! Yok, hiç olmadı.
Olmadığım kadar çok üzgün
Ve bulutlar kadar ağladım.
Ve yazdıklarımın aslı kaderken
Ben sureti oynayan bir adamdım.
Ömrüme yazılmış bütün şiirler
Ömrüm şiirden fazla değildi
Ve bütün kederlerim çok önceden
Lirizmin en acı tümceleriydi.