Bir gecede on yıllar gitti yaşımdan
Saçlarıma ak düştü gönlüme yara
Çıkarıp atamadım derdi başımdan
Ömrüme hüzün düştü gönlüme yara
Güvendiğim dağlardan bahar ummuşum
Ummuşum gül misali açıp solmuşum
Bir varmışım ama hiçbir an yokmuşum
Ömrüme hüzün düştü gönlüme yara
Neler gördüm görmezden geldim de geçtim
Belki bu da seraptır dedim de geçtim
Ben kandım, kana kana zehiri içtim
Ömrüme hüzün düştü gönlüme yara
Çaresiz bu hallere yenildim düştüm
Düşman gibi sırtımdan vuruldum düştüm
Başımı omzuna ben yasladım düştüm
Ömrüme hüzün düştü gönlüme yara
Kayıt Tarihi : 22.2.2022 22:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tabiata cemreler düşer, insanoğluna hüzün... Onikili hece ölçüsüyle yazdığım bu şiirimi beğenilerinize arz ediyor ve okuyan herkese şimdiden teşekkür ediyorum.
![Mustafa Öztürk 8](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/02/22/omrume-huzun-dustu.jpg)