Yıl 1982, on dördüydü Kasımın
En güzel günlerinde sonbaharın
Kızıla dönmüş yapraklar arasından
Gül goncasına düşen çiy tanesi gibi
Süzülüp ömrüme düştün bebeğim...
Hani mutluluğun sınırındaki hüzün gibi
Hani denize düşen ay ışığı gibi
Hani inceden yağan kar gibi
Hani bir ömür beklenen yar gibi
Gönlüme düştün...
Kayıt Tarihi : 11.2.2004 16:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yunus Güzel](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/02/11/omrume-dustun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!