Ömrüme düşen aklar Şiiri - Oktay Çekal

Ömrüme düşen aklar…

Yoruldum bu ömrün, son nefesindeyim,
Yaşama küskünüm, herkese dargın.
Elimde dört as varken, hep pas demişim.
Zamanda durgun su, canıma bıçkın…

Artık hiçbir şeyi, görmek istemem.
Bakışlarım boş boş, askıda kalır.
Ruhumu salsam göğe, rahat edemem.
Yüreğim bir vurgun, yarası ağır.

Dolmasın ömrüme, hayatın membaı,
Tenimde kalamam, artık bir daha,
Bir kuş olur uzaklara, giderken dahi,
Bu geceler sensiz, dönmez sabaha,

Ellerim bir titrek duygu, şiir yazarken,
Yüreğimde dinmeyen, fırtınalar kopar.
Sessizliğim bir çare, hazana dönerken,
Ömrüme düşen aklar, yaşamdan çalar.

Oktay ÇEKAL
09.09.2016-15.55