Ömrümden Etme Beni Şiiri - Birkan Demirci

İki cihanda ömür alır bu hicran
Ömrümden sakınırken ömrümden etme beni
Gözlerim düşe kalka arar seni her zaman
Özlemle yanar iken közümden etme beni

İster bahar desinler, ister güz diyelim biz
Yeter ki aşk yolunda bir nefes sürelim biz
Hasreti nağmelere dökelim, kalmasın bir iz,
Sesime ses katarken sazımdan etme beni

Sevdayı yâr eyleyip dert açmaya ne gerek
Gönülleri yıkmaya, kanat kırmaya ne gerek
Sana sığınan bir can, incitirim diyerek
Sözümden sakınırken sözümden etme beni

Tut ellerimi şimdi, ayrılığı unut sen,
Yüreğine merhem ol, yarana umut isen,
Sevdayı bir beste yap, gönülde okut sen,
Baharımı kış edip yazımdan etme beni

Bir gömlek fazla gelir bize bu aşk, bu sitem
Gönlümde sakınırken gönlümden etme beni
Sensizlik yüreğimde en derin, en sert zemin,
Gözyaşım sel olunca gözümden etme beni

İster sabah diyelim, ister akşam, ne fark eder
Aynı yolda yan yana yürüyelim ki yeter,
Hasreti sözlerime, özlemi hece katar,
Türkülerim sensiz kaldı, sazımdan etme beni

Sevda ile yoğrulmuş bir yürek kırılır mı?
Ayrılık kelam olup dilden savrulur mu?
Kelimeler ince bir cam söz ile kırılır mı?
Sözümde sakınırken sözümden etme beni,

Gel, gözlerimden süzülen umudu gör şimdi
Hasreti, vuslat eyle, sevdayı ör şimdi
Bir bahar yeşert içimde, rüzgârı dür şimdi
Baharımı kış edip yazımdan etme beni.