Ömrümde yaşıyorsun Şiiri - Oktay Çekal

Ömrümde yaşıyorsun…

Gözlerime doluyor senli anılarım.
Dökülüyorum, işte o an ben,
Tenine dokunuyor, sımsıkı sarılışım…
Yıkılıyorum mazimin, uçurumlarından.

Sevdamın deryası, koca yüreğim.
Ruhundan akıp gelen, aşkın yazgısı,
Ömrümü sulayan, duygu selim.
Yüreğime saplanır, yokluğunun sancısı.

Yalnızlığımın demli çayından yudumlarken,
Boşluğun ensen rüzgârına salıyorum kendimi.
Sensiz bir günde, güneşim batıyorken,
Uzaklarında soluyor, döküyorum sevgimi.

Anlamıyorsun, sırılsıklam sensizim diyorum.
Sokaklar yoksan anlamsız, acıtıyor diyorum.
Her adımı sana atıyor, ama bulamıyorum.
Sen mazimden çıkıyor, ömrümde yaşıyorsun.

Oktay ÇEKAL
28.02.2016-11.05