Ömrümde Yalan Söylemem Şiiri - Kadir Tozlu

Bu günlerde sıkça duyarım bu sözü…
“Ben ömrümde yalan söylemem! ”
Özellikle TV’deki tartışma ve evlendirme programlarında…

Önce yazacağımı baştan yazayım…
Dünyada bundan büyük yalan olamaz…
Yani…
“Ben ömrümde yalan söylemem! ” diyen kişi bir yalancıdır…
Ve bundan açık da yalan olmaz…

Ben bir psikolog değilim. Ama sanırım psikologlar da beni onaylar.
Bir insan, karşısındakilerden olumsuz bir tepki gelmemesine rağmen söylediği sözün doğruluğu hakkında pekiştirici sözler söylüyorsa;
“Ben ömrümde yalan söylemedim” şeklinde…
Veya karşısındakilerin, “ciddi misin? ”, “yalan olmasın” gibi itirazları olmadığı halde söylediği sözü yeminle pekiştiriyorsa…
Bu kişinin söylediği sözün inandırıcılığı konusunda kendisinin de şüphesi var demektir…
İnandırıcılığı şüphe götüren söz ise ancak doğru olmadığı sözün sahibince bilinen (yalan) sözdür…

Sakın yanlış anlaşılmasın…
Bu sözü yalancılığın olumsuz bir davranış olmasını gölgelemek için söylemedim.
Tabi ki yalancılık doğru bir davranış değildir…

Ama bırakalım da söylediğimiz sözün doğruluğuna karşımızdaki karar versin.
Bizler davranışlarımızla inandırıcı kişiliğimiz olduğumuzu kanıtlayalım ki gerisi zaten gelir.

Sözü bir ayet mealiyle bitirelim.

Kalem Suresi ayet 10-14: (Ey Muhammed) Yemin edip duran, aşağılık, daima kusur arayıp kınayan, durmadan söz taşıyan, iyiliği hep engelleyen, saldırgan, günaha dadanmış, kaba saba; bütün bunların ötesinde bir de soysuz olan kimseye mal ve oğulları vardır diye, sakın boyun eğme.

Bu ayette sürekli yemin edenleri kınıyor…
Bundan öte söz var mıdır?

(05.03.2012)

BİR DOST KALEMDEN

Yalan söylemiyorum diyen kendini kandırır,
yalan söylenmese bunu hiç bir zaman yalan söylemem
demesine ne gerek var ki,insanları dille inandırmak
yerine davranışların doğruluğu ile gerçekleştirilmesi
en önemlisi.. saygılar kadir abim. - Ayşe Bakkalcı