Kadın gözünü açtığında üç tane delikanlının, kendisini ayıltmak için uğraştığını gördü. Ne olmuştu da yerde yatıyordu. En son hatırladığı deniz kenarında, bankta oturduğuydu. Gençler başında çırpınıp duruyordu.
-Gözünü açıyor açıyor.
Kadıncağız yavaş yavaş kendisine geliyordu.
-Tamam çocuklar iyiyim merak etmeyin beni banka oturtun yeter.
-Olmaz teyze arabamla seni eve bırakacağım. İnan içimiz rahat etmez.
Diğer arkadaşları da aynı şekilde olmaz diye yaşlı kadına baskı yapıyorlardı..
Biraz sonra apartmanın önündeydiler. Yaşlı kadını yavaşça ikinci kata çıkarıyorlardı. Yorgun bir şekilde yaşlı kadın, çantasından anahtarını aldı. Gençlerden biri atıldı.
Tamamını Oku
Hikaye harika olmuş. Hayli dugulandım.. Hikayenin sonu ise beni eritti...
''Dağdağa kavuşmaz ama insan insna kavuşur'' deyişi vardır ya bir ara içimde bu deyiş çalkalandı.. sevindim.. Birbirlerini onlarca yıl sonra tanımaları yok mu...tuhaf oldum.. tüylerim dikenlendi... sevinmekle hüzne boğulmak arasında kalakaldım..
Sonuçta bir hikaye bu ama ya hikayenin sonu....
Emine hanımın yzyn yıllara yayılan sabrı aşkına gösterdiği vefası, sevdiğini bekliyor olması bence en takdire değer bir özveridir bu. Aşkı terife ne gerek.. işte aşk budur bence...
Kalemin sağlık esenlik içinde daim olsun Menekşe Gülay Hanım dostum.
iyi bir deneme.
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta