Ömrümce Şiiri - Mustafa Keleş

Söyleyin sevdama beni unutsun
Gönlünde umudu her dem uyutsun
Zemheride yazda hüznü büyütsün
Ömrümce sevsem de gelemem artık.

Düşmüşüm hicrana çıkamıyorum
Karanlık bir ömrü yıkamıyorum
Sevdanı gönlümde yakamıyorum
Ömrümce sevsem de gülemem artık.

Baharlar kış gibi artık canımda
Yokluğun yıllardır gezer yanımda
Bir cevapsız soru gezer kanımda
Ömrümce sevsem de bilemem artık.

Hasretin gönlümde elem bağlarken
Anılar hatırımda her gün çağlarken
Sensizlik yazgıymış özüm ağlarken
Ömrümce sevsem de silemem artık.

Şahittir bizimle yaşayan şehir
Kavuşmak imkansız, ahvalim zahir
Dur desen gönülden, eylesen kahır
Ömrümce sevsem de kalamam artık.

Yanında dururken başka bir suret
Geceler uykusuz, gündüzler nefret
Gönlümün elinde vuslatın nimet
Ömrümce sevsem de bulamam artık.

Sözlerin kalbime sükun vermeden
Yaşamak ıstırap sana ermeden
Ecelim ömrüme mezar germeden
Ömrümce sevsem de ölemem artık.