Ömrüm Sende Şiiri - Zekiye Çomaklı

Bir şarkı yükseliyor
Kafenin hoparlöründen
Bir ayrılık, bir hasret
Bir aşk şarkısı
Sevip de kavuşamayanların
Kavuşup ta sevemeyenlerin şarkıları
Hiçbir şarkı uzaktakini bana getirmiyor
Gönül yazmak istiyor bu şarkılara
Yeni güfteler yazamıyorum, güfte sen de

Rüzgar vuruyor altında oturduğum akasyanın dallarına
Hiç sarmıyor bu vuruş beni
Eksiz esiyor sensiz kavak yelleri
Sensizliğe esiyor
Gönül de esmek istiyor
Esemiyor,gönül sende

Yalnızlığın ayak sesleri
Arkadaş oluyor sensiz sokaklarda
Gizli anılar olmadı bu sevda da
Anılar eksik, umutlar eksik
Yalnızlık bile eksik
Yalnız kalmak istiyor beden
kalamıyor, beden sende

Rüya oluyorsun gecelerime
Bazen rengarenk
Bazen,siyah beyaz filmler gibi
Hakikat olamayan rüyalarımda
Çılgın düşler düşüyor payıma
Misafir gibi bir gelip bir giden sana
Anlatamıyorum rüyalarımı, rüyam sende

Hasreti seviyorum yalnız gecelerde
Seni koynumda taşısam bile hasretim
Yüreğimin her zerresi dağılıyor boşluğa
Zerreler küçüldükçe büyüyor sevda
Sevdaya yelken açmalı ama
Pembe yılları bulamıyorum
Sairin dediği gibi “ seninle ölmek istiyorum”
Ölemiyorum, ömrüm sende