Ömrüm ölüm beklemez an gelir durur

Gülün rengi toprak toprak gül olacak
Şairin nefesinde şiirler ölümsüz olacak

Ve sen ölüm
Az bekle
Ruhumun bahçesine
Özgürlük gülleri ekiyorum

Ve gün gelecek
Toprakta gül
Gül de toprak kokacak
İşte o zaman
Belki ben ölmüşümdür
Ya da derin bir uykudadır
Ömrüm

Gözlerim hep maviyi arayacak
Göz bebeklerinde
Ve sen ilişecek sin sol yanıma
Ruhumda açacak yedi veren gülü
Ve sen ömrüm olacaksın
Yiten ömrümün

Sabırsız yarınlarda ben doğacağım
Avuçlarına bırakacağım ruhumu
Ve belki değişecek kaderimiz
Ya da teslim edeceğim
Ömrüne ruhumu

Hani ölümün soğuk yüzü var ya gülüm
Bakar ya sezdirmeden
Buz keser ömrümüz
Ve başlar gerçek yolculuğumuz
Ya gerçekten ölürüz
Ya da cennete göçer ruhumuz

Ömrüm ölüm beklemez an gelir durur
elinde tüm saatler
vaktit o vakit
ya katsız melek misali özgürlüğe
ya da diplerde
vurgun yemiştir
küllenen ömründe

Mahmudiye düzkaya