Bin kahır yüklü geçti o gençlik kervanları
Avuçlarımda gazel gönlümün fermanları
Karanlığı güneşle boyarım sanıyordum
Kabuk tutmuş görünüp hep içten kanıyordum
Ellerimi semaya açarak ağlıyorum (çağlıyorum)
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
