Ömrüm Kendimin Olsa

Keşke diyorum bazen doktor olacağıma,
Gün kazanıp gün yesem aş peşinde gezseydim.
Yetmiş seksen davarım, bir de ufak kulübem,
Bir de etrafına incir asma diktirseydim.

Akşamları önüne bir çul serip otursam,
Çoluk çocuğumla ka kara kikiri yapsam,
Yatsıyı kılıp yatsam sabah namazda kalksam;
Öğleye dek davarı kırlarda gezdirseydim.

Bazen sabahlara dek ders çalışacağıma,
Geçtim geçeceğim diye uğraşacağıma,
Hoca kapılarında şaşıp kalacağıma,
Ortağa tarla bulup ak darı ektirseydim.

Tüm derdim gök tekeye düşen uyuz olsaydı,
Keçileri kırkacak karım makas bulsaydı,
Gözlerim gecelerde kayan yıldız saysaydı,
Ateş yakıp çoban ateşi seyrettirseydim.

Düşündüm de tüm ömrüm başkaları içinmiş,
Dert etmişim kim kızmış kimler bana incinmiş,
Gariptir şimdiye dek sormamışım niçinmiş;
Ömrüm kendimin olsa gölde taş sektirseydim...