Ömrüm Hüzün Çalıyor Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Kalpti bu
Cam değildi ki yerine yenisini taktırabilelim.
Göğsümüzü taş yağmuruna tuttular.
Paramparçayız.
Ömrümüz hüzün çalıyor.
Candı bu
Ateş değildi ki söndürebilelim
İçimizi kor kor yaktılar.
Gözlerimizde tütüyor
Gönlümüze bıraktıkları acı duman.
Bellek bu
Silinmiyor ki.
Ne vakit aklımıza gelseler
Yorgun zihnimizden kirpiklerimize kaçıyoruz.
Kanatlarımızdan kırılmaktan
Ruhumuzla bedenimizin arasındaki çatlaklar.
Can, çekişiyor bizle.
Merhem olmalarını da istemedik
Dillerini yaralarımıza saplamasalardı.
Acıyor!
Hele bir de annem! diyorsa ruhundan dökülen;
Dokunmayın ona!
Öksüzdür, yetimdir, her şeyden ve herkesten
daha da eksiltmeyin.