Ömrüm Boyunca... Şiiri - Seçil Karagöz

Yetti de arttı bile bir pantolon, bir gömlek;
Özentili olup da kırmadım çanak çömlek...
Yarışmadım kimseyle gezmede ve tozmada;
Karışmadım kimseye yağmurda ve doluda...

Geldi de geçti bile zamanı has hâllerin;
Batsa da pek acıtmaz dikeni pak güllerin...
Coşmadım hiç kimseyle ulu orta keyifle;
Koşmadım hiç kimseye çıkarıma teklifle...

Çaldı da kaçtı bile şu gönlümü bir güzel;
Senelerin adı var, düşmez dilimden: ‘Tez gel! ’...
Dertleşmedim kimseyle yalnız gecelerimi;
Sertleşmedim kimseye, yuttum hecelerimi...

Kandı da yandı bile deli divane gönlüm;
Bir yahşinin uğruna hüzünle geçti ömrüm...
Düşmedim hiç kimseyle gereksiz çelişkiye;
Küsmedim hiç kimseye, düşündüm biteviye...

11.08.2007