Ömrüm Boyunca Şiiri - Raşit Evşen

ÖMRÜM BOYUNCA
Bir bülbül olsam
Dolaşsam goncadan,goncaya
Söylerdim şarkılarımı sevdiğimi görünce,
Saklanarak bir çalı dibine
Sesimi duysada göstermezdim kendimi
Hep böyle yapmak isterdim
Söylemekten korkardım
Bitmemesi için ömrüm boyunca sevgisinin,
Doyasıya yüzünü ,gözlerini gözlerini,gülüşünü
Nakşedebilmek için beynime
Özgürce!
Derin bir nefesle çırparak kanatlarımı
Bulutlar koltuğum olsa,rüzgarlar bineğim
Köy,köy,şehir,şehir,sokak,sokak
Görebilsem…
Yılların gerisinden dolaştığım yerleri.
Görebilmek için yüzüme gülenlerimi,
Kaybettiğim candan bildiklerimi,
Uzaklardan selam gönderenlerimi
Anılarını yaşayabilmek için…
Konardım pençerelerine,bakardım camdan içeri.
Gizlice bakarken içeri:
Pişmanlığımı yaşardım,
Söylemekten çekindiğim,
Terkedilmekten korktuğum,
Tükenmesinden korktuğum sevgilerin!
Tekrar yaşarken
Kendimden geçercesine…
Hızlıca ayağımı vurarak camına
Kanatlarımlada bir öpücük atınca
Haykırabilsem özlemimi,pişmanlığımı
Özgürce!.
Ömrüm boyunca yeter di bana.
Hüzünler içinde yol alırken
Rüzgarın götürdüğü yere.
Gözüme çarptı bir viranhane!
İçinde gülüp oynaştıklarımız nerde?
Boşanıyor gözümden yaşlar
Sesler geliyor kulağıma ,tanıdık.
Simalar geçiyor bir flim şeridi gibi…
Kardeşlerim avluda körebe oynuyor.
Anacığım da merdiven başında ,direğin dibinde
Elleri bağrında bekleyip durur.
Biraz geç kaldım:
Görünce bir bayrak,gönderinde dalgalanan…
Konuvermişim avlu duvarına.
Bir çığlık,bir kahkaha
Koşturmaca oynuyorlar
Yakalayan,yakalayana…
Zil çaldı
Koşarak sıraya
Antlarını okuyup,girince içeri
Bakakalmışım okulun kapısına…
16.08.2