Ömrüm benim Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

baharda kar yağdı dallarıma
tipiye tutuldu ömrüm benim
yılan çayan çıktı yollarıma
tuzaklara düştü ömrüm benim

yanlışım doğrularımı götürdü
ayaklarım boş bedenimi sürüdü
siyah sacımı beyazlar bürüdü
yaşamadan geçti ömrüm benim

ben inandım bütün insanlara
yoldaş oldum göçmen kuşlara
gözümden akan sebepsiz yaşlara
karışıp gitti ömrüm benim

geriye dönüp baktım yol bitmiş
koça ömrümü kuru sevda yemiş
mutsuzluğuma hayırsız sebepmiş
ağlamakla geçti ömrüm benim