Ömrüm Şiiri - Hasan Turgut

Gönlümde tüm baharlar sararıp soldu gitti,
Gurbetin acı hali yürekte doldu gitti,
Hayatımın hesabı mahşere kaldı gitti,
Mizanda hak arayan kula benzersin ömrüm.

Kaderim hep yoluma hain pusular kurar.
Bahtımda hep kış vardır,dolu yağmurlar uğrar.
Yüreğim hep yanıktır,köz olur hala yanar.
Bam telinin vurduğu tele benzersin ömrüm.

Umut edip dolandım, nice yolları ezdim
Bu uğurda bıktım ben bu gurbetlikten bezdim.
Her bir günüm kahırlı ,her gün yarınsız gezdim.
Gonca dalda kanayan, güle benzersin ömrüm.

Hasretliğin içinde yandım eridim,bittim.
Öz yurdumdan uzakta,yaban ellere gittim
Gençliğimi harcadım, yaban illerde yittim.
Serabına hep muhtaç, çöle benzersin ömrüm.

Ruhumda bir sızı var sol yanımda bir sancı,
Geceler düşman olmuş, gündüzlerim yabancı
Gurbet üstüne çökmüş, riyakar ve yalancı.
Gözlerinden süzülen sele benzersin ömrüm.

Bir umut uğruna da, yitti tükendi günler,
Takvimlerde vefasız solup gidiyor dünler,
Ne şan söhretim kaldı ne namım ne de ünler
Kıyılara dökülen küle benzersin ömrüm.

Sürgünde hep bedenim, kırılan kanat koldu
Bu umudun peşinde, beyim ve benzim soldu,
Ne yaşadım ne gördüm ömrüm kahırla doldu
Yerden yere atılan çula benzersin ömrüm.

Bir garip yolcuyum ben kaybolmuştum sırlarda.
Ne gam yüklerim bitti, yaşantım hep hırlarla.
Kederlerle yoğruldum, Libya’da Mısır’larda
Rüzgarın savurduğu dala benzersin ömrüm.

Acı vatan sinede alevden de yakar kor,
Gecelerim hicranlı,çözülmez ilmeği tor
Bahtıma yazılanlar,ben çekerim bana sor
Çıkmaz dar sokaklarda yola benzersin ömrüm