Ömrüm Şiiri - Serhat Fidan

Ömrüm
Çiçekli bahçelerden
cehenneme yürüyorum
Güzel günlerden
karanlığa koşuyorum
gözyaşları biriktiyorum gözlerimden
Ateşlerde yanarken söndüreyim diye

Hangi bahçenin meyvesini çaldık
Kimin günahına girdik ki
bu ayrılık başladı
Gecenin uykusunda yatarken
kim beni uyandırdı
Sabahın yellinde
tenim yoklun ile sarsıldı

Ey diyarların mahsun güzeli
kime baktında nazarın değdi
taşlar parçalandı
gök inledi
yüce dağlar
üzerime yağmur gibi taş yağdırdı
biz kimin esiri olduk ki aramızda denizler girdi ...

Sevgilim bağdadın gülleri
yanıyor senin yokluğunda
İran’ın kadim şehirleri yağmalanıyor
İstanbul’un camilerinde aşk iniltileri yayılıyor semaya ...

Can yakıyor
can yakılıyor burada
Sen neredesin ömrüm
hangi huzuru bozduk
kimden çaldık bunu

Bir kış günü toprağa verdim seni
Ölüm Allah’ın emri ömrüm
Ben olmadan hangi yaban ellere göç ettin

Hani kamer de yan yana duracaktık
Yıldızların gölgesinde bekleyecektik
Hani mezarımız gökyüzüne gömülecekti
Nerdesin ey ömrümün sahibi
Hangi cehennem kuyusundasın
Yedi kat semanın sahibi
İkimize rahmet yağmurları yağdırır belki