Ne uzunmuş, kimsesiz bir yolmuş yürüdüğüm
Ayakları çıplakmış, çocukmuş yolcuları
Kalpleri yorulmuş ve ne fenaymış şu hüzün
Elleri siper, ışıldayan yıldızına göğün.
Ne rüyaymış, tek solukta da akmış ömür
Paçaları ıslak, kendi baygındır gönlün.
Duaları varmış, tutku ile bağlanmış hayata;
İstese kaçarmış ama yalnızmış bu yolda
Kayıt Tarihi : 7.6.2020 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!