Ömrüm Şiiri - Güler Özçelik

Kendi boşluğunu
Doldurmakla geçiyor ömrüm
Sevgi,emek,çoluk çocuk derken
Arada bir yağmur ıskalıyor bedenimi
Ağaçlar ,çiçek açıyor çoğalarak
Ben umutlanıyorum geliyor
Bebekler dünyaya
Çığlıklar arasında
Bir boğaz daha açılıyor
Kapı ağzında içim sızlıyor
Yükselirken dedikodular
Yağmur ,bu arada sözcükler ıslanıyor
Alıp kurutuyorum göğsümde sözcükler geçirip üzerine
Salıyorum kalabalığa
Yükselen sesim çarpmadan ilerliyor
Kendimi tutamıyorum
Saf ve duru bekleyiş geçirip duygularıma
Seni zamana ekliyorum
Geçmişlerin canına değsin deyip,
İç geçiriyorum sana dokunmayan
Ardına bağlaç ekliyorum
Bir dikişte zamanların tutsaklığından
Arındırıyorum duygularımı
Dudaklarım ıslanıyor soluğunda,
Bahara sesleniyorum
Islak bedenimde
Neredesin eyy

Güler Özçelik