Ömrüm Şiiri - Orhan Karakız

Doğuyorum bu dünyaya,
Merhaba diyorum içimden,
Dönmese de dilim,
Söylüyor minik kalbim...

Yemiyorum, içmiyorum,
Peşimden koşuluyor tabakla,
Ama bir an olsun,
Taviz vermiyorum,
Bir an versem,
Anında kusuyorum...

Derken büyüyorum.
Altı bitiyor, yedi oluyorum.
Okula başlıyor,
Okuyor, yazıyorum...

Ve yine büyüyorum.
Dönüm noktası bir! Adı LGS.
Liseye giriliyormuş bununla,
Giriyorum sınava, çözüyorum.
Çözüyorum ama olmuyor.
Sonuç geliyor, yok, tutmuyor.
Derken giriyorum Nevzat Ayaz'a
Dersler, sınavlar derken,
Bir bakıyorum, mezun oluyorum...

Büyüyorum, büyüyorum,
Bitiyor lise...
Dönüm noktası iki!
Bu sefer ÖSS.
Bela desek yeridir.
Seçiyormuş öğrenciyi de,
Yerleştiremiyormuş.
Kontenjan diyorlar,
Öğrenciyi geriyorlar.
Oluyor adı;
Öğrenciyi Germe Sınavı...

Yaşıyorum,
Büyüyorum yine,
Tutunuyorum,
Yüzmeye çalışıyorum hayat denizinde...

Geçiyor hayat,
Bir bakıyorum, yaş olmuş bilmem kaç.
Bembeyaz olmuş sakal, saç.
Çalıyor düdük,
Ve bitiyor hayat denen maç...

Artık büyümüyorum.
Hatta yaşamıyorum.
Maç bitti, gidiyorum...