Ömrü, arasın umutlarım Şiiri - Oktay Çekal

Ömrü, arasın umutlarım…

Karanlık sessizce sokuluyor.
Varlığımı benden alıyor.
Suskun dilimde, bir hece sürünüyor.
Duygularım dile gelmiyor.

Sessizce dökülüyorum tenimden.
Bir avuç gözyaşı oluyorum.
En ağır duyguların şehrinden,
Ayrılırken yüreğim, susuyorum.

Haydi, sokul sımsıcak dokunsun varlığın,
Alsın beni, canımdan sökercesine,
Hiç bırakmasın, sıkıca tutan ellerin,
Sanki bu ömrü, tenime dökercesine…

Sevgimi körüklesin, bakışlarının rüzgârı,
İçimde yanan Senleri söndürsün, Gözyaşlarım…
Alsın beni yollara vursun adımları,
Kaybolan bu ömrü, arasın umutlarım.

Oktay ÇEKAL
31.08.2016-02.00