Ömre Yazılan Şiir! Şiiri - Arif Tatar

Bu seninle yeniden doğmak, doğmaktı;
Sabahın güneşi gibi…
Susuz ellere bir yağmur olup yağmaktı.
Hep sen oldun şu gönlümün sahibi!

Rengini cömertçe sunan denizyıldızları,
A, rüzgâra eğilen gelincik tarlaları!
Bir de ötede günebakan bekleyişleri...
Sevip gülümseyen, gönlünü süsleyen…
Hem güzel bir gündü ümitleri besleyen...
Bunda fesleğen kokusu yakından geldi...
Küçük kız koşup, niçin sarıçiçeğe eğildi?
Perşembenin ilk harfine sığındığımı bildi!

Bugün, deniz duru masmavi gözlerin gibi...
Yanımda ol, güneşim ol ömrümün sahibi

Soramadım bu gelenleri tanıdık değildi!
*
Şimdi aklıma geldi…
Bir zamanlar ben de tam şurada;
Amaçsız dolaşan bir garip kimsesizdim!
Gözlerime dokundu ilk şiirin sahibi…
Unutmadım!
Dün gibi…
Yine bir şiir yaz, dedi.
Burada herkes aynı yöne gider, giderdi…
Ama gözleri ümitle coşan denizdi!
Göremedim, arkadan biri haykırdı:
"Herkes bulacak gönlünde yatan denizi;
İleri durmadan ileri, hadi çırpın ellerinizi!
Şimdi deniz öyle durgun ve serin…
Gözlerin sevinçli vurgun ve derin!
Artık mavilerin hepsi senin olsun.
Önünde açılan açık denizin olsun! "

Artık, anladım…
Bu yolların hepsi açık denizlere çıkar,
Dağlar birbirine yaklaşıp gönlünü sıkar,
Yine sayfalar dolsa da şiir bitmedi…
Hiç kimse geri dönüp hüzünle el etmedi!
Burası sessiz bir deniz ülkesi;
Çağırıp duruyor seven herkesi…
Hiç kimse gitmedi!
Ömre yazılan şiir de bitmedi!

(17.07.2014 12.00 - Adana)

Gönül çiçeklerinden; teşekkür ederim.
*
Şiirinize yorum yapayım dedim
beni de coşturdu
paylaşım yazarken
hislerim böyle konuştu....

Gönüle her şey dar
Dünya dar. kainat dar
Gönül ister ebedi diyar
Fani bu dünyada
Olamaz öyle bir yar
Madem böyle bir istak var
Burası değil o diyar

Gönül derya oldu çoştu
Cananda olsa şimdi ne hoştu
Yok, yok işte canan
Kalbin büküldü boynu mahzun
Gönülde yalnız kaldı bomboştu _______ Bekir Özcan